19 lipca 2012.

Cześć. Jaram się tym że mam już 15 lat. Jeszcze rok i legalnie będę mogła oglądac filmy od 16 lat , chociaż i tak je oglądam ale kij . Dzisiejszy dzień był dobry , z Maćkiem , Amelką, wgl jakoś myślę , wydaję mi się , że Maciek zaczął żałować i próbuje bardzo bardzo wolno jakoś to naprawić , ta naszą zepsutą przyjaźń. Bo w sumie to są tylko dwie osoby z którymi moge siedziec 24 / h i nie czuję jakiegoś przepychu , ani nie mam ich dośc , jak z większością innych ludzi. Ale i tak szkoda , że jednak nauczyłam się żyć osobno , sama tak bez stałych osób w moim życiu , więc jak już jakieś są , to mi przeszkadzają : c To wszystko wina fałszywych przyjaciół. Byli , ale nie było . Nie rozumiem tego. Ogólnie nigdy nie płaczę jak jest mi źle , jakoś mam zlewkę , i tak po prostu z dna na dzień jakoś to ciągnę , ale wczoraj .. wczoraj już nie wytrzymałam. Miałam troszkę więcej czasu z amelą więc zaczęłam jej opowiadac jak jest , i tak zaczęłam ryczeć , że masakra. Aż się wstydze jak o tym myślę. Jak dziecko , małe , bezbronne dziedzko. < w tym momencie mam kogos na myśli > W sumie babcia tez mi pomogła , poopowiadałam mi jak ona się czuła kiedy była młoda , i stwierdzam , że jej problemy wcale nie różnią się od tych teraźniejszych naszych. Gdyby tak logicznie pomyślec , to przecież uczucia takie jak ból , smutek , żal istniały od zawsze, i w końcu musiały być jakoś wywoływane. Więc dlaczego mamy zawsze pytac o zdanie osób w naszym wieku które nie znają życia , niż doświadczone kochane babcie ? Kocham moją babcię < 3 eh , oby do jutra , mam się spotkac ze znajomymi , i dobsz. Nie wiem , co mam pisac . pa .